Mijn ervaring met kittens

Inmiddels zijn de kittens een half jaar oud en al weer ruim 4 maanden bij ons. Manlief en ik hadden beide geen ervaring met katten & ik had van tevoren geen idee hoe vermoeiend twee van die kleintjes zouden zijn. Graag deel ik mijn ervaring met kittens met jullie.

Vanaf het begin..

Donderdag 6 juli tagde manlief mij in een bericht op Facebook. Een studentenhuis had een huispoes, die was per ongeluk zwanger geraakt en nu zaten ze met een stel kittens die voor niks weg mochten. Ik was meteen verkocht, zo klein en schattig! ‘S avonds thuis vroeg ik aan Wessel of hij serieus was? Hij was serieus, dus ik reageerde. Maar.. er waren ontzettend veel reacties op de gratis af te halen kittens en er werd niet op mijn bericht gereageerd. Een beetje teleurgesteld ging ik ’s avonds aan het rondkijken op Google. De meeste asiels hebben hun kittens in gastgezinnen zitten. Ik vond een dierenasiel zo’n halfuur van ons vandaan, waarbij het leek alsof ze de kittens op locatie hadden zitten. Ik mailde en ging naar bed.

De volgende ochtend had ik een reactie terug van het asiel, ze hadden de kittens inderdaad op locatie zitten. Die middag nog sprongen we in de auto om te gaan kijken.

Het asiel

Eenmaal daar mochten we van het asiel meteen in het hok met kittens. Ze hadden er nog 3 zitten, twee mannetjes en een vrouwtje. De vrouw pakte ze op, keek even of het de mannetjes waren en drukten ze zo bij ons in de armen.. & toen waren we verkocht! Zo lief, klein en schattig allemaal.

We vroegen hoe oud ze waren en wanneer ze weg mochten. Ze waren die dag precies 8 weken oud volgens haar en omdat we van ‘ver’ kwamen, mochten we ze meteen meenemen. We waren allebei verkocht en besloten ze te nemen. Ze hadden de eerste vaccinatie, ontworming en ontvlooiing gehad en waren voorzien van een chip. Van het asiel kregen we een reismandje en een zak voer. Ontzettend lief, want we gingen eigenlijk alleen maar kijken en waren dus totaal onvoorbereid. De vaccinatieboekjes werden in orde gemaakt, ik tekende een paar papieren, rekende af en.. ging met twee kittens in een mandje naar huis.

‘Wij hebben vrij weinig (achtergrond)info gevraagd aan het asiel in ons enthousiasme over de kittens. Zorg er dus voor dat je wel het een en ander vraagt, wij weten helaas niet hoe de kittens in de eerste plaats in het asiel terecht zijn gekomen en dat vinden we jammer. We hebben nog wel gemaild, maar nooit echt een duidelijk antwoord gekregen’

Het was die dag erg warm, dus de een heeft de hele tijd liggen hijgen in het mandje en de andere was aan het sissen en slaan met de nagels. Heel zielig, want het was allemaal nieuw voor hun, spannend en erg warm die dag. In de auto doopten we ze om tot Bengel & Boefje.

Dierenwinkel

Vanuit daar zijn we meteen doorgereden naar de dierenspeciaalzaak bij ons in het dorp. Met het reismandje met kittens stonden we in de winkel, waar we vertelden tegen de verkoper dat we alleen twee kittens hadden en meer niet. Hij heeft ons ontzettend goed geholpen en ons de basis spullen gegeven.

‘We kochten water- en voerbakjes, kattenbak, kattenbakschepje, kattengrit, halsbandjes met belletje in verschillende kleuren. Een krabpaal met huisje, snoepjes, een mandje, stok met veertjes, een balletje en een paar speelmuizen.’

kittens

Thuis

Eenmaal thuis waren ze erg nieuwsgierig, maar ook erg schrikkerig. Ze schoten vrijwel meteen onder de bank. We deden ze de halsbandjes om, omdat ze ontzettend veel op elkaar leken, maar Boefje bleef maar krabben aan het halsbandje en in het belletje bijten, dus na een paar uur hebben we ze maar weer afgedaan. Toen kwamen we er ook achter dat ze allebei een wit vlekje op hun buik hebben, de een ter hoogte van de borst en de ander op de buik.

’s Avonds kwam meteen de halve familie op kraamvisite. De volgende dag waren ze al een stuk meer gewend.

De eerste nacht

De eerste nacht hebben ze als roosjes geslapen in hun mandje bij ons op de slaapkamer, ze waren natuurlijk helemaal uitgeteld. Helaas was dit van korte duur, want de nachten daarop (wekenlang, I kid you not!) waren ze ’s nachts elke keer aan het rondrennen, spelen en wakker. Hierop hebben we hun ritme proberen om te gooien, en dat is gelukt! Door ze een a twee uur voor het slapen gaan wakker te houden door met ze te spelen en het eten net voor het slapen gaan neer te zetten.

‘De hoeveelheid brokjes die ze mogen op een dag verdeel ik over 3 keer, dus ’s morgens, ’s avonds rond 6 uur en net voor we naar bed toe gaan.’

Niesziekte

Bengel was een erg rustig katje, terwijl Boefje juist lekker actief was. Na 3 dagen begon Bengel te niezen. Het asiel had gezegd als dit gebeurde (niesziekte) dat we contact moesten opnemen met hun.  Dan konden we terecht bij de dierenarts in Wijchen en dat dan vergoed krijgen vanuit het asiel. Hier zijn we die maandag avond, vanuit mijn werk meteen naartoe gereden naar het spoedspreekuur. Ze werden beiden onderzocht en Bengel kreeg antibiotica mee. We moesten hier meteen mee beginnen. We gaven hem de eerste (dubbele) dosis antibiotica en niet lang daarna hadden we twee super actieve katjes door het huis rennen. Kleine Bengel was al die tijd al gewoon ziek in plaats van rustig. Uiteindelijk zijn we nog 3 keer terug geweest bij de dierenarts in Wijchen, omdat het niet beter ging. Later ook nog 2 keer met Boefje die ook aan de antibiotica moest. Bengel had een verstopte neus, kreeg moeilijk adem en kreeg gelukkig neusdruppels. We hebben heel wat avonden staan stomen met hem op de badkamer, arm ding..

‘De kans dat kittens uit een asiel niesziekte krijgen is erg groot. Niet te lang afwachten, maar meteen de dierenarts bellen. Bengel is een paar dagen echt op leven na dood geweest. Zo erg dat we soms echt twijfelden of hij het wel zou redden.’

Dierenarts

Doordat ze ziek waren mochten ze de tweede vaccinatie niet halen. Omdat dit hun gezondheid ook wat omlaag zou halen en dat op dat moment niet verstandig was. Hierdoor was de eerste vaccinatie verlopen. Ook de wormenkuur klopte niet meer. Uiteindelijk hebben we de eerste vaccinatie opnieuw moeten doen en nu klopt alles weer, ze zijn ingeënt, ontwormt en ontvlooid. Gelukkig hadden we meteen voor allebei een verzekering afgesloten. Mocht er nou echt iets gebeuren wat veel geld kost, dan dekt de verzekering dat en hoeven wij er niet lang over na te denken. Zo kunnen we het beste voor onze kittens kiezen.

Ook hebben we ze gewassen/in badje gedaan met speciale kitten shampoo van de dierenwinkel. Geloof het of niet, maar ze vinden het helemaal niet erg en als Wessel of ik gedoucht is. Dan gaan ze in de douchebak zitten en met het water spelen.

Uitzet

Inmiddels is hun ‘basis assortiment’ een flink stuk uitgebreid, zo beschikken ze nu over een grote krabpaal van 2,60 meter hoog (we merkten echt dat de behoefte om te klimmen er was), nog meer speeltjes, een grote mand, lekkere snoepjes, krabkarton & een laser lampje. We hebben ervoor gekozen om ze nooit naar buiten te laten (alleen de achtertuin). Waardoor we er dus voor zorgen dat er in huis genoeg te doen is, zonder dat het bankstel of de gordijnen eraan moeten geloven.

In het begin probeerden ze van alles uit. De gordijnen, het bankstel, de was, op tafel springen, aan de planten zitten & de potgrond. Inmiddels doen ze dit niet meer en zitten ze echt alleen maar aan hun eigen spullen.

‘Als je ervoor kiest een kat binnen te houden, zoals wij, zorg er dan voor dat er genoeg te doen is voor ze. Zodat de verleiding om in de gordijnen te hangen of aan de bank te krabben er niet is.’

Ze groeien zo ontzettend snel! Ze zijn inmiddels al een half jaar oud en al zoveel gegroeid, ik hoop dat ze nu zo’n beetje uitgegroeid zijn. Na de kerst staat er een afspraak gepland bij de dierenarts om ze te castreren, want we hebben er geen zin in dat ze gaan sproeien.

Hieronder wat recente foto’s van de jongens.

Actiefoto: Boefje aan het gapen.

Heb jij huisdieren?

3 gedachten over “Mijn ervaring met kittens

  1. Wauw, wat een verhaal! Ik vind het raar dat het asiel niet reageerde op jullie berichtjes en dat je zo snel mocht meenemen. Het zijn echt schatjes om te zien!
    Onze katten, nu anderhalf jaar oud, waren ook altijd 's nachts aan het rennen. Ze zijn nu een stuk rustiger en jammer genoeg liggen de broertjes niet meer zo knus bij elkaar. Zij hebben ook een beetje hun eigen kamers in huis, hun territorium lijkt wel. Marie was in het begin ook zo ziek, en zij is nu een stuk kleiner dan Toulouse. En het wisselt, Marie is het meest knuffelig en Toulouse lijkt steeds knuffeliger te worden. Ik zou ze voor geen goud meer willen missen!

    1. Ja, vinden het ook echt jammer dat we nu niet weten wat er met ze is gebeurt/hoe ze daar terecht zijn gekomen. Boefje heeft wormen gehad en is daardoor een slag kleiner dan Bengel, gelukkig doen ze het verder ontzettend goed. Boefje is een echte knuffelkont, komt ook graag tussen ons in liggen in bed, Bengel komt alleen wanneer het hem uitkomt en dan ook maar voor heel even. Ik zou ook echt niet meer zonder ze kunnen! Erg leuke namen trouwens, Marie & Toulouse 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *