Ongeveer een jaar geleden kreeg ik het in mijn hoofd, tenminste; mijn zusje haalde mij over om het gewoon eens te proberen de Vierdaagse. Als ik mee zou doen wilde ik in ieder geval op tijd beginnen met trainen, want ik wist niet hoe dat zou gaan met mijn fibromyalgie. Vol goede moed begonnen we met trainen & vorige week was het dan eindelijk zo ver; de Nijmeegse Vierdaagse 2022!
Na 2 jaar afwezigheid door tante C kon de Nijmeegse Vierdaagse 2022 eindelijk doorgaan! Iets waar ik samen met mijn zusje dan ook bijna een jaar naartoe heb gewerkt. We hebben veel gewandeld samen, de kilometers opgebouwd en wandeltochten meegedaan.
In februari schreven we ons in voor de Vierdaagse. Doordat het inschrijvingslimiet niet gehaald werd hoefden we niet te loten.
Aanmelden
Zondag 17 juli was het zo ver; we konden ons aanmelden en ons bandje ophalen. ’s Middags om 14:00 uur zou er bekend worden gemaakt wat er met de eerste dag van de Vierdaagse (blauwe dinsdag / Dag van Elst) zou gebeuren, aangezien er temperaturen van 38 graden waren voorspeld.
Om 14:15 uur kregen we te horen dat de organisatie van de Vierdaagse had besloten om de eerste dag af te lassen in verband met de extreme hitte (met de overleden wandelaars van 2006 in het achterhoofd, toen de Vierdaagse na 1 dag werd afgelast. Honderden vielen flauw, tientallen belandden in het ziekenhuis en ambulances reden af en aan). Ontzettend jammer, want we zouden door ons eigen dorp heen komen, maar achteraf een heel verstandig besluit.
Roze woensdag
Woensdag (Roze woensdag) gaan we dan echt van start, maar ook deze dag is nog vrij warm met zo’n 32 graden. Overal staan mensen langs de weg met muziek, eten, ijsjes & water! We pauzeren na 15 km in Alverna, waar het erg gezellig is met een goede dj. Daarna pauzeren we op 30 km bij vriendin Sylvana die in Beuningen aan de route woont.
Terug op de camping gaan we lekker douchen, eten & naar de massage.
Zevenheuvelen
Voor deze dag staat regen voorspelt, we starten droog, maar na een kilometer of 7 moet dan toch echt de poncho tevoorschijn komen. Na zo’n 15 km begin ik mijn voeten te voelen en we zijn er nog lang niet! Bij 30 km zijn we in Groesbeek en zitten we in een mega hoosbui. Gelukkig kunnen we hier schuilen op de camping in de stacaravan. Ik kleed me om (want van top tot teen zeiknat) en kom erachter dat ik 9 blaren heb, lang leve de regen. We besluiten de laatste 11 km samen te lopen met mijn nichtje en oom.
De zevenheuvelen hebben we zo vaak geoefend dat die niks voorstellen, maar het blijft regenen. Uiteindelijk wordt het dan toch droog. De laatste 3 km heb ik het er zwaar mee (zowel m’n voeten voel ik met elke stap als mentaal begint te vreten, maar ik ben er bijna, dus nu stoppen is geen optie).
Gefinisht! Al blijkt dat pa & ma niet heel dichtbij kunnen komen met de auto. Aan het idee dat ik nog een heel eind moet lopen om bij de auto te komen krijg ik een ‘zenuwinzinking’. Alle emoties komen los en ik sta even lekker een potje te janken. Uiteindelijk kunnen ze toch dichterbij komen met de auto.
Op de camping weer lekker douchen, eten, naar de massage en blaren behandelen (onder andere op m’n kleine tenen en bij 3 nagels op de rand van de nagel/nagelriem).
Via Gladiola
De laatste dag, de dag van Cuijk. We hebben besloten om deze dag met z’n vieren te lopen. Met een flinke laag wandelwol tussen mijn tenen en vol goede moed begin ik aan de laatste dag (opgeven is nu geen optie meer).
Ik begin de dag misselijk, dus ik eet wat kleins en later een appel. De eerste rust pakken we bij 15 km, hier voel ik inmiddels mijn voeten ook wel. Dan lopen we door Cuijk (een groot feest), de pontonbrug over en daar (op zo’n 30 km) pakken we onze tweede (lange) rust. Een fijne plek hebben we gevonden: een loungebank aan het water, heerlijk! De laatste 12 km nog voor de boeg.
Onderweg worden de gladiolen al volop uitgedeeld. Voor de laatste 5 km gaan we nog heel even 5 minuten zitten, want wat doen die voeten zeer.. Na 42,5 km komen we dan eindelijk aan bij de Wedren en de tribune waar mijn man, schoonmoeder, ouders en tante/nichtje zitten!
Ik had verwacht dat ik heel emotioneel zou zijn (maar die mental breakdown had ik gisteren natuurlijk al), maar ik kan alleen maar ontzettend blij zijn dat ik het gehaald heb. We melden ons af en ik mag mijn allereerste kruisje (officiële Koninklijke onderscheiding) in ontvangst nemen. De man achter de balie zegt; gefeliciteerd & tot volgend jaar! Echt niet, is het enige wat ik op dat moment denk.
Daarna lekker naar de camping, douchen en barbecueën. Na 3 dagen 40 km wandelen ben ik helemaal gesloopt. Bij het avondeten zat ik bijna te slapen, haha!
Ik heb me gisteren en vandaag vaak zat afgevraagd waarom iemand in hemelsnaam elk jaar opnieuw deze pijn en zware tocht opnieuw aan zou willen gaan. Wetende wat je te wachten staat. 1x en nooit meer!
The day after
Inmiddels zijn we een aantal dagen verder en heb ik nu al zin in het halen van mijn tweede kruisje! Het is zo’n unieke en bijzondere ervaring en iedereen is zo ontzettend aardig/gezellig onderweg. Dat is niet uit te leggen, dat moet je echt zelf ervaren.
Volgens mij kan ik wel stellen: ook ik ben besmet met het Vierdaagse virus.
Heb jij de Nijmeegse Vierdaagse wel eens gelopen of zou je hem willen lopen?
